بررسی اثر ویتامین D بر هیپوتیروییدی

زمینه: کمبود و نارسایی ویتامین D یک مشکل بزرگ جهانی است. ارتباط کمبود ویتامین D و هیپوتیروییدی مورد اختلاف نظر است. هدف ما در مطالعه حاضر بررسی اثر ویتامین D بر عملکرد تیرویید در بیماران هیپوتیرویید است. مواد و روش‌ها: در این مطالعه کار آزمایی بالینی مورد- شاهدی، 201 بیمار هیپو تیرویید مراجعه کننده به درمانگاه‌های غدد شهر اراک انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. همه بیماران لوتیروکسین دریافت کردند. گروه مورد علاوه بر دریافت لوتیروکسین، ویتامین D 50000 واحد هفتگی و گروه کنترل علاوه بر لوتیروکسین، پلاسبو دریافت کردند. بعد از سه ماه آزمایش‌های عملکرد تیرویید مجدداً تکرار و نتایج آن با نتایج اولیه در داخل هر گروه و نیز بین دو گروه مداخله و کنترل با استفاده از آزمون paired t test و student t test مقایسه گردید. یافته‌ها: نسبت مرد به زن در دو گروه مورد و کنترل به ترتیب 24/0 و 15/0 بودند (1/0=P). شیوع کمبود و نارسایی ویتامین D در دو گروه مورد و کنترل به ترتیب 7/68 درصد (138) و 5/93 درصد (188) و بعد از دریافت ویتامین D 70 درصد (35) و 2/51 (103) بود. آزمون Student t نشان داد که TSH در گروه ویتامین  Dدر مقایسه با گروه پلاسبو کاهش معناداری داشت (05/0P<). تغییر معنادار در سطح TSH بین دو گروه در سطح ویتامین D 30-10 نانوگرم بر میلی‌لیتر دیده شد. نتیجه‌گیری: اکثر بیماران هیپوتیرویید مبتلا به کمبود ویتامین D بودند و دادن ویتامین D موجب بهبود عملکرد تیرویید با کاهش TSH در این بیماران شد. ما بررسی کمبود ویتامین D را در همه بیماران هیپوتیرویید پیشنهاد می‌کنیم. گرچه مطالعات بیشتری جهت توضیح مولکولی این فرضیه لازم است صورت گیرد.